Zanim chwycił za pióro, imał się wielu zajęć: miał być organistą, uczył się krawiectwa, został nawet czeladnikiem, próbował swoich sił jako pomocnik geometry, a także aktor wędrownej trupy teatralnej. Potem trafił do pracy na kolei oraz na krótko do zakonu paulinów. Swoje młodzieńcze doświadczenia autor wykorzystał m.in. w powieściach „Pielgrzymka do Jasnej Góry” (1895), „Komediantka” (1896), „Fermenty” (1897), „Marzyciel” (1910) czy „Wampir” (1911).
W 1896 r. Reymont spędził kilka pracowitych miesięcy w Łodzi, przygotowując powieść „Ziemia obiecana”, którą w odcinkach w latach 1897–1898 drukował warszawski „Kurier”. Rok później ukazało się wydanie książkowe. Obraz Łodzi z końca XIX w. upowszechnił także znakomity, nominowany do Oscara film Andrzeja Wajdy.
Od 1893 r. Reymont mieszkał w Warszawie, ale w naszym regionie jest sporo miejsc z nim związanych: Tuszyn, Przyłęk, Krosnowa, Lipce, Rogów, Czarnocin, Wolbórka, Charłupia Wielka, Tubądzin czy Małków. W Łodzi mieszkał przy ul. Wschodniej 50, bywał na ul. Piotrkowskiej w agenturze „Kuriera” oraz w kawiarni u Roszka.
13 lipca 1900 r. Reymont uległ wypadkowi kolejowemu. Z pisania niełatwo było wyżyć, ale dzięki odszkodowaniu (38 tys. rubli) stanął finansowo na nogi. „Chłopów” pisał w Warszawie i w Paryżu w latach 1901–1908. Ożenił się w Krakowie z Aurelią Szabłowską w 1902 r., a 10 lat później zakupił w majątek w Charłupi Wielkiej. Pogarszająca się sytuacja materialna i kiepski stan zdrowia nie pozwoliły mu odebrać Nagrody Nobla w Sztokholmie w 1924 r., ale fundusze dały szansę na kurację we Włoszech. Reymont zmarł w swoim warszawskim mieszkaniu 25 grudnia 1925 r. i spoczął na Starych Powązkach.
