Ukończył gimnazjum realne i Szkołę Handlową im. L. Kronenberga w Warszawie. W 1889 r. został urzędnikiem Kolei Żelaznej Fabryczno-Łódzkiej. W 1886 r. debiutował w „Gazecie Radomskiej”, a od 1891 r. pisał korespondencje z Łodzi do warszawskiego „Głosu”. Redagował kalendarz informacyjno-adresowy „Łodzianin” (1894–1895), zamieszczając w nim m.in. przegląd wydarzeń. W latach 1893–1895 redagował także kalendarz humorystyczny „Łodzianka”. Przyjaźnił się z Władysławem Reymontem, któremu ułatwił pobyt w Łodzi podczas pisania „Ziemi obiecanej”.
Pierwszy łódzki poeta
W 1901 r. ukazał się doceniony przez historyków literatury zbiór jego wierszy o tematyce łódzkiej „Z mroku i dymu”, a potem jeszcze cykl „Obrazki” (1907), w których stworzył liryczny dokument życia i pracy fabrycznego miasta. Glisczyński nazywany jest przez niektórych pierwszym łódzkim poetą. Publikował artykuły i felietony w „Gońcu Łódzkim” (1898–1901), „Ognisku Rodzinnym” (1899) i „Świecie”. W 1901 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie od 1903 r. został stałym współpracownikiem „Kuriera Warszawskiego”. Redagował później „Kurier Świąteczny”, a pod koniec życia był redaktorem i wydawcą satyrycznych „Kolców”, wydał też zbiór wierszy „Humor i satyra”. Zmarł na zapalenie płuc 18 października 1910 r. w Warszawie. Został pochowany na Powązkach.
