W czasie wojny był więźniem obozów koncentracyjnych, w których stracił rodziców, jego brat zmarł zaraz po wyzwoleniu. Lesman studiował chemię na politechnice i ekonomię w Wyższej Szkole Ekonomicznej, ale studiów nie ukończył, odkrywszy dziennikarskie powołanie. Zaczynał pracę w „Głosie Robotniczym”, następnie przeniósł się do „Expressu Ilustrowanego”, gdzie doszedł do stanowiska kierownika działu miejskiego.
W 1967 r. w „Książce i Wiedzy” wydał pisaną kilka lat powieść „Recepta na miliony”, w której nakreślił biografię Oskara Kona, właściciela Widzewskiej Manufaktury, jednego z najbogatszych lodzermenschów, dając tej historii niezwykle szerokie tło historyczne i ekonomiczne. Książka doczekała się pochlebnych recenzji, ale w 1968 r. Lesman stał się ofiarą marcowej, antysyjonistycznej kampanii politycznej. Został zwolniony z pracy i pozbawiony możliwości wykonywania zawodu.
W listopadzie 1968 r. Lesman wyjechał z Polski. Po krótkim pobycie w Izraelu zamieszkał w RFN, gdzie został zatrudniony w radio Deutschlandfunk w Kolonii i otrzymał niemieckie obywatelstwo. Trudy życia nadszarpnęły jego zdrowie – pierwszy zawał przeszedł w 1980 r., drugiego już nie przeżył. Zmarł w Niemczech rok później w wieku 57 lat.
