Nie zabrakło wspomnień, łez wzruszenia, życzeń, prezentów i dziewięciokilogramowego tortu. A okazja do świętowania była podwójna, bo 1 października obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Osób Starszych.
DDP przy ul. Narutowicza działa na I piętrze, od pół wieku w tym samym miejscu. Pensjonariusze mieszkają nie tylko w bezpośrednim sąsiedztwie, ale także na Teofilowie czy Dąbrowie. Najstarszą seniorką w gronie jest pani Jadwiga, która ma 98 lat, a najstarszym seniorem jest 93-letni pan Wacław.
Z kolei najdłuższy staż w placówce mają 84-letnia Daniela, 90-letnia Kazimiera, którą wszyscy nazywają Kasią, i 90-letni Stanisław. Każdy z nich korzysta z DDP od 14 lat.
– Kiedy zmarł mąż, a trójka wnuków podrosła już na tyle, że nie trzeba było się nimi opiekować, nie chciałam zostać w domu sama – mówi Daniela. – Chciałam mieć koniecznie kontakt z ludźmi i znalazłam go właśnie tutaj.
– Pracowałam jako kasjerka, więc zawsze miałam do kogo usta otworzyć, aż nagle zrobiło się wokół mnie cicho i pusto – opowiada Kasia. – A tutaj cały czas coś się dzieje. Najtrudniejszy był dla nas okres pandemii koronawirusa, kiedy nie mogliśmy spotykać się na miejscu, tylko otrzymywaliśmy posiłki na wynos. Na szczęście już teraz wróciliśmy do normalności.
– Tutaj wszystko jest „naj” – dodaje Stanisław. – Najsympatyczniejsza obsługa oraz koleżanki i koledzy, najsmaczniejsze jedzenie, no i z domu mam tutaj najbliżej.
Śpiewać każdy może
W jubileuszowym Domu Dziennego Pobytu od 20 lat działa zespół wokalny pod nazwą „Wrzosy”. Tworzy go obecnie 11 osób i jak twierdzą seniorzy, może należeć do niego każdy – nieważne, czy potrafi śpiewać, czy nie, istotne, by ten śpiew sprawiał danej osobie radość. Grupa wielokrotnie brała udział w różnych festiwalach, podczas których zdobywała nagrody i wyróżnienia.
– Ważnym elementem naszego Domu jest fortepian, wykorzystywany podczas koncertów studentów i pracowników łódzkiej Akademii Muzycznej, które są organizowane w naszych progach – mówi Izabela Jóźwicka, administratorka DDP.
