W budowę włączali się także członkowie innych wspólnot wyznaniowych. Witraże przedstawiające proroków Starego Testamentu ufundowała jedna z rodzin żydowskich, a postacie przedstawiające ewangelistów zostały wykonane z datków protestantów.
Największa z łódzkich świątyń
Kościół św. Stanisława Kostki został pomyślany nie tylko jako największa z łódzkich świątyń, ale jako katedra przyszłej diecezji, choć nadzieje te spełniły się dopiero po odzyskaniu niepodległości. Orędownikiem tej idei stał się ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce, późniejszy papież Pius XI, Achilles Ratti, który odwiedził Łódź w maju 1920 r. Ówczesny papież Benedykt XV podjął decyzję o powołaniu diecezji łódzkiej 10 grudnia 1920 r. Oficjalna bulla papieska nadeszła w maju 1921 r., a kościół św. Stanisława Kostki podniesiono do rangi katedry. Ówczesny proboszcz, ks. Wincenty Tymieniecki został pierwszym biskupem łódzkim i przyjął sakrę 11 kwietnia 1921 r. Zorganizował kurię, seminarium duchowne, kapitułę katedralną i dokończył budowę 100-metrowej wieży.
