To jeden z wielu przykładów dokonujących się w Łodzi przemian gospodarczych od lat 90. XX w. i znak naszych czasów, kiedy znikają stare mury fabryczne. Dawniej było to przedsiębiorstwo Karola Eiserta, który w 1910 r. wybudował pięciokondygnacyjną przędzalnię wełny. W 1913 r. kompleks fabryczny składał się z tkalni mechanicznej, przędzalni, farbiarni, drukarni, warsztatu ślusarskiego i stolarni. W 1920 r. powołano spółkę akcyjną o charakterze rodzinnym. W czasie II wojny światowej zakład nadal prowadzili Eisertowie. W 1945 r. fabryka została upaństwowiona i od 1950 r. nosiła im. Norberta Barlickiego. W latach 70. XX w. otrzymała też równoległą nazwę handlową Norbelana. Produkowano tam tkaniny wełniane, których spora część trafiała na eksport, nie tylko do ZSRR, ale także do Chin, Stanów Zjednoczonych czy Francji. Zakład, zatrudniający w szczytowym okresie ok. 2,5 tys. osób, posiadał własne ośrodki wypoczynkowe, stołówkę, sklep spożywczy, a nawet przychodnię lekarską.
Niestety, w 1998 r. – podobnie jak w wielu zakładach przemysłu włókienniczego w Łodzi – ogłoszono upadłość firmy, a w 2001 r. nieruchomość zakupił izraelski biznesmen Mordechaj Zisser. Miało tam powstać centrum handlowo-rozrywkowe, ale ostatecznie wybudowano osiedle mieszkaniowe.
