Ukończył III LO im. T. Kościuszki w Łodzi, był absolwentem Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego. W czasie studiów zaczął współpracę ze Studenckim Teatrem Satyry „Pstrąg”, założonym w 1954 r., i szybko wykazał się kunsztem pisania tekstów piosenek, które przyniosły mu uznanie, np. „Parasolki, parasolki” z muzyką Piotra Hertla w wykonaniu Marii Koterbskiej. W latach 60. XX w. powstały teksty dla „Pstrąga” i na sceny zawodowe – Teatru Nowego i Teatru 7.15 oraz do kabaretów Poddasze i Figa.
Satyryczne piosenki
Słowikowski przez wiele lat pracował w łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia, w redakcji programów „Wesoły Autobus” i „Program z dywanikiem”. Był autorem wielu satyrycznych piosenek, współautorem sztuki teatralnej dla dzieci „Ali Baba i 40 rozbójników”, wystawionej w Teatrze Nowym w 1965 r., oraz piosenek do spektakli w łódzkich teatrach. Zasłynął również jako pierwszy tłumacz ballad Bułata Okudżawy.
Dziesiątki tekstów
Do dziesiątek tekstów Słowikowskiego muzykę tworzyli, m.in. P. Hertel (np. „Moja bezsenność”), C. Majewski („Tam, gdzie byłem”), W. Korcz („Zieleń z lasu odleciała”), P. Marczewski („Pozłacany budzik”), K. Cwynar („Cienie”) czy T. Woźniakowski („Zawołaj”). Artysta napisał też piosenki do musicalu „Kariera Nikodema Dyzmy”, ale premiery w Teatrze Muzycznym w Gdyni już nie doczekał. Słowikowski zginął tragicznie 16 maja 1971 r. podczas rejsu żaglówką na jeziorze Śniardwy, mając zaledwie 34 lata.
