Jest to tzw. pierwszy zapis, a zatem dokładnej daty jej założenia nie znamy. Duże znaczenie dla ustalenia chronologii Łodzi ma fakt, iż tutaj znajdowała się dawna królewska komora celna, wymieniona w dokumentach pośród jednostek wywodzących się z XII–XIII w., położonych w miejscowościach będących własnością monarszą. Dziesięcinę z tych komór pobierało arcybiskupstwo gnieźnieńskie, a dziewięcinę – scholasteria łęczycka. Zbliżamy się do jubileuszowego roku 600-lecia nadania Łodzi praw miejskich, ale geneza istniejącej tu wsi jest, jak widać, znacznie starsza. Można wysunąć przypuszczenie, że Łódź-wieś istniała już w pierwszej połowie XII w. i początkowo była własnością monarszą, ale przed 1332 r. przeszła w posiadanie biskupstwa włocławskiego.
Zwolnienie Łodzi od opłat i posług
Dokument z 6 IX 1332 r. ma typowy charakter przywileju immunitetowego. Książę Władysław zwolnił wówczas 14 wsi w ziemi łęczyckiej i ich ludność (w tym także Łódź), należących do biskupstwa włocławskiego, od wszelkich opłat, podatków, posług, powinności i innych ciężarów oraz od sądownictwa książęcego. Odtąd mieli oni odpowiadać jedynie przed swoim panem, tj. biskupem, lub jego sołtysami oraz włodarzami, a ponadto biskup otrzymał pozwolenie przeniesienia tych wsi na prawo niemieckie lub polskie.
