Mieli oni uprawiać len na dawnych polach rolników z Wólki i przetwarzać go na domowych kołowrotkach na przędzę, którą następnie przekazywano łódzkim tkaczom. Ci z kolei na ręcznych warsztatach tkali płótno, które uszlachetniano w bielniku Kopischa. Chłopów z Wólki, mimo ich rozpaczliwego oporu, przesiedlono wraz z zabudowaniami do wsi Widzew i Zarzew. Wólka liczyła sobie około 20 gospodarstw i karczmę. W 1821 roku, na 4 lata przed likwidacją, Wólkę zamieszkiwało 221 osób.
Którędy płynęła Wólka?
Zabudowania gospodarskie znajdowały się nad rzeką Jasień – dziś to teren ogrodów Geyera i część ulicy Skrzywana. Osada była dogodnie położona przy szlaku do Rzgowa, Tuszyna, Piotrkowa i dalej Krakowa i przeprawie (moście) na rzece Jasień (obecnie ulica Piotrkowska na wysokości stawu w parku Reymonta). Przez wieś płynął niewielki strumień (dopływ Jasienia) zwany Wólką.
W okolicach ul. Skrzywana pod ziemią pracownicy ZWiK odnaleźli fragment starego kanału tego strumienia, który pochodzi z okresu przemysłowej Łodzi. Przy ulicy Wólczańskiej widać wyraźnie, że dawne fabryczne budynki wzniesiono wzdłuż brzegów płynących tam kiedyś rzeczek: Wólki i Jasienia. Wólka miała swoje źródła na terenie bagien i mokradeł w lesie zwanym Olszniak (współczesny park Poniatowskiego). Płynęła przez teren obecnego kampusu Politechniki Łódzkiej przez park Klepacza, aż do ul. Wróblewskiego. Dalej przecinała ul. Skrzywana i wpadała do Jasienia przy Wólczańskiej. Na Wólce zbudowano trzy mostki: na ul. Skorupki, ul. Wróblewskiego i ul. Skrzywana. Rzeczkę zamieniono w fabryczny ściek - powstały nad nią liczne zakłady włókiennicze: Landego, Richtera, Schweikerta, Desurmonta i Mottego, Scheiblera, Fuxa, Hüffera, Babada i innych. Pozostałością po strudze są najpewniej dawne stawy na terenie kompleksu Politechniki Łódzkiej.
Krzywa ulica
Tam, gdzie była wieś Wólka przebiega ulica Skrzywana. Niektórzy w Łodzi twierdzą, że nazwa tej ulicy pochodzi od słowa „krzywa” – przebiega bowiem krzywo, ukośnie do ulicy Wólczańskiej. Prawda jest inna - patronem tej ulicy jest inżynier Stefan Skrzywan, budowniczy łódzkich kanałów i oczyszczalni ścieków. Na miejscu ul. Skrzywana przebiegała kiedyś ul. Wólczańska. Po wyprostowaniu jej biegu odchodzący od niej skośny fragment nazywano ulicą Staro-Wólczańską. W 1933 r. przemianowano ją na Stefana Skrzywana.
