Nowy przywilej nadała ważna persona, gdyż od 1562 r. Jakub Uchański był prymasem Polski, stronnikiem królowej Bony, a także pierwszym interrexem. Biskup postanowił, że każdy mieszczanin łódzki będzie płacił po staremu po 8 gr z łanu i dwa kapłony rocznie. Przeprowadzono też lustrację gruntów mieszczan i okazało się, że posiadają oni więcej tzw. domiarków, z których nie płacili podatku, więc wyznaczono od nich dodatkowe 2 gr rocznie oraz nowe opłaty: od ogrodu – 2 gr, od warsztatu – 1 gr, piwowarów obciążono sumą 12 gr rocznie, szynkarzy po 3 gr, a kowale, cieśle, kołodzieje, bednarze i szewcy płacili po 12 gr.
Biskup Uchański pisał, że chciał „dobra kościoła i stołu biskupiego do lepszego doprowadzić stanu oraz korzyści i dochody pomnożyć”. Mając na uwadze wzbogacenie się Łodzi, dodał miastu pole zwane Wżdżarowym albo Piaszczystym (stąd obecne nazwy – Piaski i Żdżary). Mogli też łodzianie sprzedawać sól, jagły, pierze, świece i buty bez placowego. Biskup pozwolił zbudować w Łodzi ratusz, jatki i sklepy oraz korzystać z lasów.
Dokument wydany przez Uchańskiego okazał się bardzo trwały, bo był odnawiany przez kolejnych siedmiu biskupów włocławskich i regulował szereg spraw 400–500 mieszkańców Łodzi aż do połowy XVIII w.
