W wersji mini były także zazwyczaj koronkowe lauferki, które zdobiły blaty i stoliczki. Inne, podobne słowo – „läufer” – oznacza w niemieckim biegacza, ale w wersji spolszczonej występuje w formie „lofer”, jak określano kogoś, kto lubił się włóczyć, stale był w ruchu, biegał bez potrzeby albo łaził, nie wiadomo gdzie. Bardziej swojsko brzmiąca i pochodząca z gwary ludowej charakterystyka tego typu przypadłości to po łódzku „ciekus” i „ciekanie po mieście”.
Laufer i lofer. Co w Łodzi oznaczały te słowa? [ŁODZIANIZMY]
„Laufer” to niemieckie słowo określające gońca, znanego także z gry w szachy, ale w dawnej Łodzi oznaczało również podłużną serwetę na stół lub kredens, czyli bieżnik.
