Przyszła na świat jako Maria Emilia Keller, jedyne dziecko w zamożnej rodzinie żydowskiej, która w czasie wojny trafiła do getta. Rodzinie udało się uciec i ukrywać w willi Jana i Antoniny Żabińskich. Tam otrzymali dokumenty na nazwisko Kornatowscy i przetrwali okupację poza stolicą. Po wojnie rodzina zamieszkała w Łodzi, a Maria ukończyła VII LO i podjęła studia polonistyczne na UŁ. W 1958 r. rozpoczęła pracę w Szkole Filmowej przy ul. Targowej, w której wykładała do końca życia, była niezwykle lubiana przez studentów. Publikowała w „Kwartalniku Filmowym”, „Filmie” i miesięczniku „Kino”, a w latach 90. również w nowojorskim „Nowym Dzienniku”.
Zasłynęła też jako autorka książek o tematyce filmowej, w tym monografii „Fellini”. Jej zainteresowania koncentrowały się wokół kina włoskiego (biografia Moniki Vitti) i melodramatu („Filmy o miłości”, „Eros i film”). Równolegle badała polskie kino czasów przełomu („Wodzireje i amatorzy” czy „Magia i pieniądze” – wywiad rzeka z Agnieszką Holland). Z amerykańskich podróży powstały „Rozmyślania przy makijażu. Życie codzienne Nowego Jorku”. Maria Kornatowska zmarła niespodziewanie 21 sierpnia 2011 r. w Łodzi i została pochowana na Starym Cmentarzu. Rok później odsłonięto jej gwiazdę na ul. Piotrkowskiej. W 2016 r. ukazał się obszerny wybór jej tekstów: „Sejsmograf duszy. Kino według Marii Kornatowskiej”.
