Wywodził się ze zrusyfikowanej polskiej rodziny, w młodości mieszkał na Wołyniu, a od 1931 r. w Warszawie, gdzie studiował w Wyższej Szkole Zdobniczej, a także działał w środowisku rosyjskiej emigracji. W pierwszym okresie tworzył w języku rosyjskim. Był uczestnikiem szeregu kół i stowarzyszeń literackich, sekretarzem Związku Pisarzy i Dziennikarzy Rosyjskich w Polsce. Jako historyk literatury zajmował się głównie polską i rosyjską literaturą romantyczną (m.in. Puszkinem i Mickiewiczem).
Życie po wojnie
Od 1945 r. mieszkał w Łodzi. W latach 1948–1962 wykładał na Uniwersytecie Łódzkim, w Wyższej Szkole Aktorskiej w Łodzi w latach 1951–1952 i na Uniwersytecie Warszawskim. Był długoletnim redaktorem w Wydawnictwie Łódzkim. W 1957 r. zadebiutował jako poeta w języku polskim tomikiem „Czas spopielały”. Później tworzył wyłącznie prozę, napisał m.in. zbiór opowiadań „Wieczory nad Łódką” (1959) oraz powieści „Ucieczka” (1959), „Uprowadzenie Baucis” (1960), „Owoc z grynszpanem” (1965), „Dzikie muzy” (1968), „Arka” (1970), „Horoskop” (1981), Terapia przestrzenna (1990). W jego twórczości literackiej można spotkać wątki autobiograficzne, połączone z refleksją psychologiczną, historyczną i katastroficzną wizją cywilizacji z odwołaniami do kultury antycznej, wschodniej i słowiańskiej. Pisarz zmarł w Łodzi 22 grudnia 1988 r., spoczywa na cmentarzu komunalnym na Dołach.
