Twórcą i budowniczym łódzkiej stacji był Władysław Heller, dyr. techniczny Polskiego Radia. Wraz z nim pracował zespół inżynierów i techników. Aparaturę nadawczą i wyposażenie małego studia zamówiono w Londynie – w firmie Marconi Wireless Telegraph Co, która wydelegowała do Łodzi inż. Petersena. Stacja stanęła niemal na peryferiach miasta, a jej budowa odbywała się bez rozgłosu, więc pierwszy łódzki sygnał w eterze był swego rodzaju zaskoczeniem dla grupy abonentów radiowych, którą stanowiły ok. 6–8 tysięcy osób oraz tzw. pajęczarze mający niezarejestrowane odbiorniki. Nieco zdumieni słuchacze usłyszeli retransmisję koncertu z Budapesztu, a później muzykę z płyt. I wreszcie w sobotę 15 lutego 1930 r. odbyło się uroczyste otwarcie łódzkiej radiostacji. Początkowo była to stacja przekaźnikowa, retransmitująca program warszawski. 1 maja 1931 r. zespół pracowników stacji w Łodzi podjął decyzję o nadawaniu w przerwach pomiędzy programami ogólnokrajowymi własnych programów. W rok po uruchomieniu rozgłośni w Łodzi było 20 tys. abonentów. Uruchomiono serwisy gospodarcze, transmisje z imprez i koncertów oraz koncert życzeń. 2 lutego 1933 r. dyrekcja Polskiego Radia przyznała Łodzi oficjalne prawo nadawania programów lokalnych, czyli 72 własnych audycji w ciągu roku.
Pierwsza łódzka radiostacja nadawała prawie sto lat temu. Co puściła słuchaczom?
2 lutego 1930 r. przy ul. Inżynierskiej 14 w Łodzi regularną pracę rozpoczęła Radiowa Stacja Przekaźnikowa o mocy 1,65 kW, siódma w kraju, transmitująca program ogólnopolski na falach średnich w paśmie 233,8 m.
