Był to trzeci co do wielkości kompleks fabryczny w Łodzi. Po I wojnie światowej fabrykę otrzymał magistrat, a oprócz wódki produkowano tam także tytoń. Co ciekawe, w części budynków działał przytułek dla żebraków, prosektorium i szkoła. W 1920 r. kompleks został przekazany Skarbowi Państwa. W 1927 roku powstała tam Państwowa Wytwórni Wódek nr 14, podlegająca Dyrekcji Monopolu Spirytusowego w Warszawie.
Podczas II wojny światowej fabryka dalej działała, choć ograniczono produkcję alkoholu i uruchomiono w niej magazyn dla Wermachtu. Po wojnie wznowiono produkcję alkoholu, denaturatu oraz octu. W 1963 roku fabryki w Łodzi i Kutnie zostały połączone, w efekcie czego powstały Łódzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego Polmos, oferujące wódki czyste i gatunkowe oraz denaturat i spirytus. Złote czasy Polmosu to lata 70. XX wieku, kiedy zakład produkował miesięcznie milion półlitrowych butelek wódek gatunkowych i czystych. Polmos miał najnowocześniejsze w Polsce laboratoria do wytwarzania wódek smakowych oraz pięć linii produkcyjnych. W fabryce pracowało ponad 600 osób.
W 2007 roku zakład postawiono w stan likwidacji. 27 kwietnia z taśmy zeszła ostatnia butelka wódki. Sześć lat później opuszczoną nieruchomość kupiła firma Virako. Co było później, wszyscy wiemy. W miejscu Polmosu mamy dziś Monopolis, miejsce inspirujące, przyjazne i otwarte dla łodzian.
13 stycznia obchodzimy Dzień Polskiej Wódki. To nietypowe święto znalazło miejsce w kalendarzu w 2013 r., kiedy weszła w życie nowelizacja ustawy o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych. Ustawa zawiera definicję Polskiej Wódki i ustala sposób, w jaki powinna zostać przygotowana.
