W czasie okupacji był wykorzystywany przez Niemców. Po wojnie, w latach 60. planowano stworzyć na Rudzkiej Górze kompleks sportowo-rekreacyjny. Wybudowano skocznię o punkcie K-15 według projektu Edmunda Brońskiego. Na profil zeskoku przywieziono setki ton gruzu. Planowano położyć igielit, wybudować trybuny i wieżę sędziowską. Całość kosztowała 40 mln zł, choć sporo prac wykonano w czynie społecznym. Skocznia, choć niewielka, o punkcie konstrukcyjnym 15 m była jednak zgodna ze standardami FIS i do 1975 r. posiadała licencję Polskiego Związku Narciarskiego na organizację zawodów. Niestety, w latach 80. popadła w ruinę.
Pasjonaci narciarstwa
Po 30 latach, na fali zainteresowania skokami, obiekt został wyremontowany przez młodych pasjonatów narciarstwa. Wybudowano drewniany punkt sędziowski i rozbieg oraz postawiono trybuny z ławkami na 45 miejsc. Po modernizacji skocznia miała rozbieg o długości 25 m, próg na wysokości 70 cm i nadal punkt K-15. Powstała skocznia 5-metrowa skocznia dla początkujących. Co więcej, 13 lutego 2010 r. na Rudzkiej Górze przeprowadzono Mistrzostwa Centralnej Polski w skokach narciarskich z udziałem 18 zawodników. Drugie, podobne zawody odbyły się w 2013 r., a trzy lata później – mistrzostwa Łodzi, podczas których ustanowiono rekord obiektu – 16,5 m. Może niewiele, ale pasja i determinacja na piątkę, choć skoczni już nie ma.
