Ukończył III LO im. Tadeusza Kościuszki w Łodzi, a następnie studiował na Wydziale Ubioru w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Dyplom z wyróżnieniem obronił w 1966 r. i od początku – aż do 2011 r. – był związany zawodowo z macierzystą uczelnią, początkowo jako asystent w Pracowni Rzeźby doc. Mieczysława Szadkowskiego. W 1975 r. po przewodzie kwalifikacyjnym został adiunktem, natomiast od 1986 r. pracował na stanowisku docenta PWSSP. W 1992 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Dwa lata później otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych, natomiast w 1995 r. – profesora zwyczajnego. W latach 1987–1990 pełnił funkcję kierownika Katedry Kształcenia Ogólnoplastycznego na Wydziale Włókienniczym ASP. Od 1990 r. kierował również pracownią rzeźby Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego w Kaliszu UAM w Poznaniu.
Betonowo-ceramiczne rzeźby Andrzeja Jocza wyznaczają charakterystyczne miejsca w łódzkim pejzażu – to np. „Całoroczny zegar słoneczny” z 1975 r. w parku Staromiejskim w Łodzi, siedmiometrowe „Czółenka” przed dworcem Łódź Kaliska (1979), rzeźba „Dzianina” o wys. 9,5 m (zwana żartobliwie „pomnikiem sera”) przy ul. Rokicińskiej i Puszkina, „Dziurawiec” na Retkini Piaski czy ażurowa instalacja „Paragraf” przed budynkiem Wydziału Prawa UŁ (2008). Artysta zmarł 21 sierpnia 2019 r. w Łodzi, został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły.
