W czasie wojny należał do Polskiej Partii Robotniczej i został członkiem Gwardii Ludowej. Aresztowany podczas okupacji trafił do obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen. Z wykształcenia był inżynierem mechanikiem, absolwentem Politechniki Łódzkiej, gdzie pracował jako asystent od 1955 r. Był także I sekretarzem komitetu uczelnianego PZPR, a od marca do maja piastował stanowisko sekretarza KŁ PZPR. Działał również w Związku Walki Młodych, Związku Młodzieży Polskiej i Zrzeszeniu Studentów Polskich.
Pracował później jako starszy inspektor nadzoru przy budowie Elektrociepłowni Łódź II, ale w epoce gierkowskiej szybko realizował karierę polityczną. W latach 1971–1973 sprawował funkcję przewodniczącego prezydium Rady Narodowej miasta Łodzi, następnie był prezydentem miasta i jednocześnie wojewodą województwa miejskiego łódzkiego w latach 1973–1978.
Na lata jego rządów przypadły liczne budowy, w tym m.in. osiedla na łódzkim Manhattanie. W Sejmie PRL VI kadencji (1972–1976) Jerzy Lorens zasiadał w komisjach budownictwa i gospodarki komunalnej oraz drobnej wytwórczości, spółdzielczości i rzemiosła. Po odejściu ze stanowiska sprawował funkcję przewodniczącego oddziału Wojewódzkiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
Jerzy Lorens zmarł 1 maja 2014 r. w Łodzi i został pochowany na cmentarzu Doły.
