Uczył się w latach 1902–10 w gimnazjum św. Jacka w Krakowie. W latach 1912–14 studiował na UJ polonistykę, a w latach 1915–20 był nauczycielem w gimnazjum św. Jacka. W 1916 r. obronił doktorat z filozofii. W 1920 r. wstąpił do wojska i walczył z bolszewikami. Zamieszkał w Wilnie, gdzie pracował jako nauczyciel polskiego i historii oraz publikował artykuły w „Kresach” i „Dzienniku Wileńskim”, w 1924 r. wydał m.in. „Bibliografię Mickiewiczowską”.
W czerwcu 1925 r. przyjechał do Łodzi, zamieszkał z żoną przy ul. Radwańskiej 70 i pracował jako nauczyciel w renomowanych gimnazjach prywatnych. W 1928 r. opublikował podręcznik „Młoda Polska” oraz książkę „Pierwszy żołnierz Odrodzonej Polski” o Józefie Piłsudskim. W latach 30. działał w Łódzkim Towarzystwie Polonistów RP i ŁTH.
Współpracował z łódzką rozgłośnią Polskiego Radia, gdzie prowadził audycję „Na łódzkim horyzoncie”. W latach 1937–39 był redaktorem „Prac Polonistycznych”, publikował materiały o literaturze Łodzi i napisał na ten temat kilka książek. Od 1938 r. był wydawcą czasopisma „Kultura Łodzi”. W czasie wojny został wraz z rodziną aresztowany przez Gestapo, a następnie wysiedlony do Krosna. Po wojnie wrócił do Łodzi, gdzie wydał kilka kolejnych książek.
W 1951 r. zamieszkał w Dzierżoniowie, a po przejściu na emeryturę w rodzinnym Krakowie, gdzie zmarł 28 stycznia 1960 r.
