Był synem Jana Radwana i Heleny z domu Muszyńskiej. Jako żołnierz brał udział w wojnach napoleońskich. W armii Królestwa Polskiego w czasie powstania listopadowego był komisarzem ubiorczym w Komisji Rządowej. Został wówczas odkomenderowany do fabryki sukienniczej w Zgierzu, a następnie w latach 1835–1846 pełnił funkcję komisarza powiatu łęczyckiego. W 1837 r. jako kawaler Orderu św. Stanisława i Krzyża Złotego uzyskał prawo nowego szlachectwa w Królestwie Polskim. Kiedy Radwan był naczelnikiem powiatu łęczyckiego, w 1841 r. Łódź uzyskała prawa miasta gubernialnego. Za jego wstawiennictwem rozpoczęto również w Łodzi budowę szkoły realnej z polskim językiem wykładowym. Jego żoną była Anna z domu Józefowicz, z którą miał pięciu synów.
Michał Radwan zmarł w Warszawie 26 marca 1853 r. i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. Musiał być w Łodzi znaną i zasłużoną postacią, bo w czasach powstania styczniowego 1863 r. zachodnią część ul. Brzeźnej (wówczas ul. Boczna) przemianowano na ul. Radwańską w celu upamiętnienia Michała Radwana. W latach powojennych 1947–1990 patronem ulicy był gen. Karol Świerczewski. W 1990 r. powrócono do historycznej nazwy ul. Radwańskiej, choć mało kto wiedział, skąd się wywodzi – dlatego przy okazji „Kartki z kalendarza” sprawę wyjaśniamy.
