Pochodził z zamożnej rodziny zasymilowanych Żydów, jego ojciec Solomon był dyrektorem fabryki wyrobów wełnianych Fuksa. Artur rysował od najmłodszych lat, ale oddano go do Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców. W 1910 r. Szyk podjął jednak studia artystyczne w Paryżu, a po 2 latach powrócił do Łodzi i pracował w tygodniku „Śmiech”. W 1914 r. przebywał w Krakowie jako wolny słuchacz ASP i w tym czasie wyjechał do Palestyny. Wybuch wojny zastał go w Konstantynopolu, skąd trafił na front. W wolnej Polsce rozpoczął pracę nad ilustracjami do „Rewolucji w Niemczech” Tuwima, wydanej w 1919 r., brał udział w wystawach, rysował dla gazet, a w 1920 r. zgłosił się do walki z bolszewikami. Na Bliskim Wschodzie poznał technikę miniatury oraz iluminowania ksiąg.
W 1916 r. roku Szyk poślubił Julię Liekerman, z którą miał dwoje dzieci. W latach1924–1937 rodzina zamieszkała w Paryżu. Tam Szyk zajął się ilustrowaniem „Statutu Kaliskiego”, wydanego w Monachium w 1932 r. Drugi cykl historyczny to „Waszyngton i jego czasy”, natomiast podczas pobytu w Londynie powstała iluminowana misternie żydowska „Hagada”. Po przeprowadzce w 1940 r. do USA Szyk zaangażował się w sprawy polityczne, krytykę faszyzmu i walkę o pokój. Jego rysunki satyryczne, karykatury, plakaty, pocztówki znane były w całej Ameryce. Osiadł na stałe w New Canaan (Connecticut) i tam zmarł 13 września 1951 r.
