W ramach realizowanej inwestycji rozebrane i odtworzone zostaną także schody wiodące do wejścia głównego z pl. Dąbrowskiego. W tym roku od strony południowej i zachodniej, w przyszłym roku – od strony wschodniej (od strony Sądu Okręgowego w Łodzi), gdzie w celu ułatwienia dostępu do opery osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich wybudowana zostanie też pochylnia, która umożliwi niepełnosprawnym samodzielny dostęp do budynku. Wjazd dla wózków będzie podgrzewany, co również w zimie zapewni bezpieczeństwo osobom zeń korzystającym.
– Jeśli chodzi o elewację, to chcieliśmy wymienić płyty piaskowca, którymi jest pokryta. Niestety, koszt takiej wymiany byłby przeolbrzymi. Musimy się zatem ograniczyć do niezbędnych napraw, uzupełnienia ubytków oraz na zakotwieniu płyt grożących odspojeniem. Wymienione zostaną też wymagające tego płyty na przyziemiu, czyli tam gdzie budynek wchodzi w grunt – informuje Maciej Bargiełowski, zastępca dyrektora Teatru Wielkiego ds. administracyjnych.
Bieżący remont ma potrwać do końca października przyszłego roku. Będzie odbywał się pod ścisłym nadzorem konserwatorskim. Za 3 lata dyrekcja łódzkiej opery ma zamiar podjąć kolejne remontowe wyzwanie – napraw wymaga bowiem tzw. komin sceniczny, najwyższy architektonicznie element gmachu, który nawiasem mówiąc jest drugim co do wielkości teatrem w Polsce.
Usytuowany w północnej części placu im. Henryka Dąbrowskiego gmach Teatru Wielkiego w Łodzi wraz z łącznikiem na wysokości piętra oraz budynkiem zaplecza technicznego został zbudowany w latach 1949–1964 wg projektu architektonicznego Witolda Korskiego, Józefa Korskiego (ojca) i Romana Szymborskiego. Jest przykładem klasycyzującego socrealizmu – architektury lat 50. ub.w. We wrześniu 1976 r. został wpisany do rejestru zabytków województwa łódzkiego.