Kandydaci na testerów wody muszą wykazywać się wyjątkowymi predyspozycjami i przejść rygorystyczną selekcję. Testów nie mogą wykonywać osoby, które często się przeziębiają, przyjmują leki ani alergicy. Wymagana jest szczególna wrażliwość na wyczuwanie zmian smaków i zapachów, co weryfikowane jest w trudnych testach sensorycznych.
Niemal rok testów
Pierwszym ich etapem jest ocena zapachu. Kandydat na testera otrzymuje do powąchania szereg menzurek z wodą i musi określić, czy wyczuwa zapach, a jeśli tak, to rozpoznać jego rodzaj. Kolejnym krokiem jest ocena smaku. Tester nabiera łyk i musi określić smak i jego intensywność. Trudną selekcję na "sommelierów” łódzkiej wody przeszło 13 pracowników laboratorium ZWiK w Łodzi. Cały proces trwał niemal rok.
Test smku i zapachu
W przypadku analizy zapachu, oceniający może wąchać wodę bezpośrednio z butelki lub przelać około 1/3 objętości do kieliszka i przykryć go szkiełkiem, aby zatrzymać opary. Następnie potrząsa próbką, otwiera, wącha i zapisuje ocenę: znak „–”, jeśli nie potrafi wskazać różnicy, znak „+”, jeśli któraś z próbek wyróżnia się intensywniejszym lub obcym zapachem. Podobnie wygląda test smaku – do kieliszka przelewa się ok. 30 ml wody, tester przepłukuje nią usta, po czym dokonuje oceny: zapisuje „–”, jeśli smak obu próbek nie różni się, „+”, jeśli jedna z próbek ma intensywniejszy lub obcy smak. Aby zapobiec wystąpieniu efektu zmęczenia i spadku wrażliwości na zapach i smak oceniający może powąchać ziarna kawy (analiza zapachu) lub zjeść herbatnika (analiza smaku).
>>Dalsza część tekstu znajduje się poniżej<<
Dwie próbki
Testy prowadzi trzyosobowy zespół w specjalnie przygotowanym, szczelnie izolowanym pomieszczeniu. Stanowiska robocze w pracowni sensorycznej są oddzielone przegrodami, a podczas analizy testerzy nie mogą się ze sobą komunikować. Pomieszczenie jest stale wentylowane i wolne od jakichkolwiek zapachów. Meble i ściany są w neutralnych barwach. Temperatura powietrza musi być taka sama jak temperatura próbek, to znaczy 23°C. Naczynia wykorzystywane do analiz są myte specjalnymi, bezzapachowymi środkami. Na dwie godziny przed analizami oceniający nie mogą jeść potraw ani pić napojów o wyrazistym smaku i zapachu (np. kawy, herbaty, soków). Testerzy otrzymują zestaw dwóch próbek: jedna jest próbką „ślepą” (np. wodą butelkowaną) druga - to łódzka kranówka.
Aż 110 tysięcy analiz
Testy sensoryczne (smak i zapach) są tylko jednym z wielu elementów kontroli jakości łódzkiej wody. W ciągu roku pracownicy laboratorium ZWiK Łódź wykonują aż 110 tysięcy analiz próbek pobranych z ujęć i z sieci wodociągowej. W każdej z próbek sprawdzanych jest około 100 parametrów – fizycznych, chemicznych i bakteriologicznych. Woda jest badana zarówno przed wprowadzeniem do miejskiej sieci wodociągowej, jak i po przebyciu kilometrów rur. Wyniki badań łódzkiej wody dostępne są na stronie internetowej ZWiK Łódź. Obecnie łodzianie mają wodę z 46 studni głębinowych. Część mieszkańców ma niewielką (około 10 %) domieszkę wody z ujęcia na Pilicy w Tomaszowie Mazowieckim.
