Jej celem było udzielanie pożyczek na cele inwestycyjne. Początkowo siedzibą Towarzystwa była jedna z kamienic, lecz podjęto decyzję o utworzeniu własnego gmachu przy ul. Średniej 17 (dziś ul. Pomorska 21), rozpisując konkurs. Zwyciężył projekt miejskiego architekta, Hilarego Majewskiego, który zrealizowano w 1882 r.
Towarzystwo Kredytowe w Łodzi powstało jako druga tego typu organizacja na ziemiach Królestwa Polskiego. Współzałożycielem i pierwszym prezesem w okresie od października 1872 do 1904 r. był Andrzej Rosicki, były prezydent Łodzi. Mottem Towarzystwa Kredytowego Miejskiego w Łodzi była sentencja: Virbius Unitis – wspólnymi siłami. Instytucja ta udzielała długoterminowych kredytów (od 18 do 36 lat), emitując listy zastawne, pełniące funkcję papierów wartościowych, które nabywcom przynosiły ustalony procent, a ich zabezpieczeniem były hipoteki na nieruchomościach członków, będących dłużnikami. Zdobywając w ten sposób kapitał, mieli oni możliwość nabywania kolejnych nieruchomości, co znacznie przyspieszyło proces rozbudowy Łodzi. Członkostwo w towarzystwie wygasało w momencie spłacenia zadłużenia lub zbycia nieruchomości obciążanej pożyczką. Instytucja zakończyła działalność w 1939 r., a po wojnie majątek przejął państwowy Bank Gospodarstwa Krajowego.
