Podjął naukę w rosyjskim gimnazjum w Pułtusku, ale został usunięty za udział w strajku szkolnym w 1905 r. Kontynuował naukę w Łomży i nawiązał współpracę z PPS-em, prowadząc agitację wśród żołnierzy, za co został aresztowany. W 1908 r. podjął studia na Wydziale Elektronicznym Politechniki w Liège, które ukończył w 1914 r. W czasie studiów w 1910 r. wstąpił do Związku Strzeleckiego, a potem w szeregi Pierwszej Kompanii Kadrowej i służył w 1. pułku ułanów.
- ZOBACZ TEŻ: 100 lat łaźni u zbiegu Wodnej i Nawrot. Ostatni dom kąpielowy zamknięty dopiero pod koniec XX wieku
Po kryzysie przysięgowym w 1917 r. został internowany w Szczypiornie, skąd uciekł, rozpoczynając nielegalną działalność w PPS-ie. Z polecenia Feliksa Perla w grudniu 1917 r. pod pseudonimem „Stefan” został skierowany do Łodzi, gdzie objął stanowisko przewodniczącego OKR PPS. Był organizatorem Milicji Ludowej oraz uczestnikiem akcji rozbrajania Niemców w listopadzie 1918 r. W styczniu 1919 r. został wybrany na posła. W czasie wojny polsko-bolszewickiej współtworzył Rząd Obrony Narodowej i uczestniczył w walkach jako ułan Wojska Polskiego.
Pośmiertne zaszczyty
Podczas szarży pod Ciechanowem został ranny i zmarł 18 sierpnia 1920 r. Pośmiertnie awansowany do stopnia rotmistrza i odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Spoczął w Modlinie, ale 12 listopada 1920 r. na wniosek PPS-u ekshumowano szczątki na Stary Cmentarz w Łodzi, gdzie ze zbiórki społecznej wystawiono nagrobek dłuta rzeźbiarza W. Czaplińskiego.
W międzywojniu imię Napiórkowskiego nosiła obecna ul. Przybyszewskiego, gdzie polityk mieszkał wraz z żoną.
