Wśród współpracowników znaleźli się niektórzy członkowie dawnej redakcji „Dziennika Łódzkiego”: Z. Kułakowski i K. Łaganowski, przez pewien czas współpracowali bracia A. i S. Książkowie oraz dyrektor teatru M. Wołowski. Stałe rubryki w „Rozwoju” prowadzili m.in.: S. Łapiński i A. Dworzaczek – sprawozdania teatralne, T. Joteyko – sprawozdania muzyczne, J. Rzymkowski – kronikę bieżącą, W. Ratyński – przegląd prasy rosyjskiej.
„Rozwój” stał na gruncie zachowawczym, często prowadził polemiki z gazetami niemieckimi. Redakcja pisma położyła jednak duże zasługi na polu kulturalnym: organizowała konkursy literackie, propagowała rocznice historyczne, podejmowała szeroką działalność wydawniczą, sympatyzowała z ruchem narodowym. „Rozwój” był jednym z najdłużej wychodzących w Łodzi dzienników polskich – zawieszany i konfiskowany, wydawany czasowo pod zmienioną nazwa jako „Prąd”, z niewielkimi przerwami, oprócz lat 1915–1918, ukazywał się aż do 1931 r. Był to najdłuższy okres, kiedy czasopismo cieszyło się spokojem. Z biegiem lat nakład się zwiększał, a w 1927 r. wydanie wzbogacono o suplement „Nasz Dodatek Ilustrowany”. „Rozwój” prezentował nieprzejednany stosunek do pomajowego układu politycznego, dlatego w połowie listopada 1931 r. dziennik został zawieszony przez władze sanacyjne.
