Z uwagi na wypadki rewolucyjne, małżeństwo zamieszkało w rezydencji dopiero w 1908 r. Po śmierci Leopolda willa przeszła na własność Emila Eiserta, który poślubił wdowę po nim.
Budowla o asymetrycznych kształtach powstała w latach 1902–1903 według projektu propagatora secesji Gustawa Landaua-Gutentegera. Elewacja budynku jest bogato zdobiona elementami roślinnymi. Do willi prowadzi wejście z portykiem wspartym na rzeźbach dwóch jabłoni. Parter składa się z gabinetu i dwóch sal, których wnętrza zdobią stiuki w formie liści kasztanowca, kwiatów róży, maków. Zachowały się też oryginalne witraże: w oknie klatki schodowej, przedstawiający boginię poranków – Jutrzenkę oraz w salonie – widok na jezioro i zamek k. Montreux. Okna wilii mają różne kształty i każde jest inne. Bogate obramowanie jednego z nich przedstawia dwa drzewa o bujnych koronach i splątanych korzeniach. Od strony ogrodu klatka schodowa biegnie w okrągłej wieżyczce.
Po wojnie w budynku mieściło się przedszkole. Od 1975 r. działa tam oddział Miejskiej Galerii Sztuki (Galeria Willa), a od lat pojawia się idea, by stworzyć w willi muzeum łódzkiej secesji. W latach 2010–2013 budynek przeszedł gruntowny remont. W 2015 r. willa Kindermanna/Eiserta trafiła na światową, prestiżową listę Iconic Houses.
