Pochodziła z rodziny Majerowiczów, która prowadziła w mieście salony optyczne. W dzieciństwie uczyła się rysunku m.in. u Maurycego Trębacza, a następnie podjęła studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. W latach 30. XX w. wystawiała swoje prace w kilku miastach Polski. W 1933 r. została członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków i miała kontakt z łódzkim środowiskiem artystycznym, m.in. z Wincentym Braunerem i Józefem Kownerem, a także z przedstawicielami awangardy: Władysławem Strzemińskim, Katarzyną Kobro czy Karolem Hillerem.
Życie Litzmannstadt Getto
W czasie wojny trafiła do łódzkiego getta, gdzie pracowała w Biurze Graficznym Wydziału Statystycznego. Miała tam dostęp do materiałów, farb i pędzli, dzięki czemu mogła udokumentować życie getta, rysując i malując. Po likwidacji Litzmannstadt Getto pozostała w grupie osób porządkujących teren. W ukryciu dotrwała do zakończenia okupacji, a po wojnie wróciła do swojego mieszkania w Łodzi, gdzie zachowało się trochę jej prac. Kontynuowała swoją pracę artystyczną do 1957 r., kiedy to wyjechała do Izraela. Mieszkała i tworzyła w Tel-Awiwie, gdzie zmarła w 2005 r. Jej twórczość cechował akademizm i klasyczne techniki rysunku, malowała portrety i martwe natury, a potem również sceny rodzajowe.
