Łodzianie, którzy odeszli w 2024 roku. Ostatnie miesiące zabrały wybitne osobistości [ZDJĘCIA]

Była córką aktorki-malarki i multiinstrumentalisty. Miała starszego o cztery lata brata Włodzimierza, członka zespołu Niebiesko-Czarni. Ukończyła studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Podczas trzeciego roku studiów w 1965 r. rozpoczęła karierę telewizyjną, zostając spikerką w Łódzkim Ośrodku TVP, do którego trafiła w drodze konkursu. Pięć lat później przeprowadziła się do Warszawy, gdzie wkrótce zaczęła pracę w stołecznym oddziale TVP. Od połowy lat 70. zapowiadała na żywo programy w TVP1 i TVP2, a po zróżnicowaniu obu anten w latach 80. pozostała w TVP1. Ponadto była konferansjerką na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i festiwalu w Sopocie. W 1979 r. przerwała pracę w telewizji i wyjechała z mężem do Brukseli. W 1982 r. wróciła do Polski i ponownie zaczęła występować w TVP, a także ukończyła podyplomowe studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. W późniejszych latach, obok pracy jako spikerka, zajęła się również produkcją telewizyjną o tematyce artystycznej, realizowała teleturniej "Panie na planie" i cykliczny magazyn baletowy "Życie na pointach". W 1987 r. wzięła udział w realizacji filmu Barbary Sass "W klatce", grając w epizodzie samą siebie. W 1989 r. została członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a przez dziesięć lat pracowała w zarządzie warszawskim tej organizacji. W drugiej połowie lat 90. premierę miały jej dwa filmy dokumentalne: "Conrad Drzewiecki o sobie. To nie ja, to taniec" (1997 r.) i "Andrzej Strumiłło. A-4 dziennik rysowany" (1998 r.).W 2003 r. zakończyła pracę w TVP jako prezenterka. W 2012 r. na kanale TVP Kultura, z okazji 60-lecia TVP, zapowiadała dawne programy w studiu, w stylu wczesnych lat 70.