Te osiedla w Łodzi są inne niż wszystkie. Wille dla oficerów, domy-pianinka, a nawet blok z wieżą

W latach 1930–1932 na niezagospodarowanym dotąd terenie w południowej części Łodzi wybudowano bardzo nowoczesne, jak na czasy międzywojnia, osiedle. Pojawiły się nowe ulice – Unicka i Żółkiewskiego, duży park i komfortowe bloki z mieszkaniami, w których znalazły się nawet… stróżówki. Budowa osiedla była odpowiedzią na głód mieszkaniowy, który dotknął Polskę w XX-leciu międzywojennym.

Osiedle podzielono na dwie części, robotniczą i urzędniczą. Mieszkania zaplanowane jako urzędnicze wyposażono w piece węglowe, drewniane parkiety, instalację gazową, okna i drzwi z mosiężnymi okuciami oraz łazienki. Niektóre miały nawet spiżarnie i służbówki! Starannie zagospodarowano przestrzenie wspólne – w budynkach znalazły się pralnie i suszarnie oraz łazienki dla lokatorów mieszkań robotniczych, które posiadały jedynie toalety. Osiedle ogrodzono, a uliczki wewnętrzne wyłożono kocimi łbami. Rozległy park rozdzielający robotniczą i urzędniczą część osiedla zaprojektował architekt krajobrazu Stefan Rogowicz, uznawany za ojca łódzkiej zieleni miejskiej.

Spacerując po osiedlu ZUS warto zwrócić uwagę na charakterystyczne, rzadko spotykane w Łodzi budynki. Przy ul. Sanockiej 20 stoi galeriowiec (czyli blok, w którym do mieszkań wchodzi się nie z klatki schodowej, ale z zewnętrznej galerii), a obok dwa klatkowo-galeriowce. Najdziwniejszy jest jednak budynek przy ul. Dygasińskiego 6 – to blok z dobudowaną 8-piętrową wieżą ciśnień, obecnie przerobioną na mieszkania.