повернутися до статті
4 / 7
Czy Łódź była stolicą Polski? Był czas, gdy Warszawa praktycznie nie instniała [ZDJĘCIA]
(Roz)budowa Łodzi, ale jakim kosztem?
W powstającym PRL-u to władza komunistyczna odpowiadała za gospodarkę i inwestycję, a jednym z wiodących haseł było "Naprawiamy bruki, budujemy domy". Od Łodzi łatwo było zacząć wcielanie w życie owego hasła, zatem szybko zabrano się do prac budowlanych. Zaczęły powstawać osiedla mieszkaniowe, na początku na zaniedbanych Bałutach i w Śródmieściu, gdzie hitlerowcy utworzyli Litzmannstadt Ghetto. Ukończono budowę wodociągu, który połączył miasto z Pilicą, ale też nie zabrakło kontrowersyjnych pomysłów, potwierdzających stosunek ówczesnej władzy do historii i tradycji, jak chociażby likwidacja starego cmentarza żydowskiego przy ul. Wesołej, gdzie postawiono budynek mieszkalny i wytyczono dwupasmową drogę północ-południe - dzisiejszą ul. Zachodnią. Zagospodarowanie przestrzeni miejskiej, charakteryzujące się architekturą modernistyczną, pozostawiło jednak centrum miasta samo sobie, czego skutki łodzianie odczuwają do dzisiaj. Strefy mieszkaniowe stawiano praktycznie wokół niego. Śródmieście przebudowano dopiero w latach 70., pozbawiając je wielu kamienic i zastępując biurowcami i wieżowcami, które wyrastały wtedy w Polsce niczym grzyby po deszczu.
Mieszkańcy wydawali się początkowo mimo wszystko zadowoleni z takiego obrotu spraw. Miasto zaczerwieniło się od flag, które łodzianie wywieszali na ulicach, organizowane na cześć partyjnych władz parady były pełne ludzi, a Armia Czerwona i ich wysłannicy nie wzbudzali złych skojarzeń, dopóki nie zaczęły się rabunki, prześladowania i gwałty, czego efektem już w lipcu 1945 roku były pierwsze demonstracje.
W powstającym PRL-u to władza komunistyczna odpowiadała za gospodarkę i inwestycję, a jednym z wiodących haseł było "Naprawiamy bruki, budujemy domy". Od Łodzi łatwo było zacząć wcielanie w życie owego hasła, zatem szybko zabrano się do prac budowlanych. Zaczęły powstawać osiedla mieszkaniowe, na początku na zaniedbanych Bałutach i w Śródmieściu, gdzie hitlerowcy utworzyli Litzmannstadt Ghetto. Ukończono budowę wodociągu, który połączył miasto z Pilicą, ale też nie zabrakło kontrowersyjnych pomysłów, potwierdzających stosunek ówczesnej władzy do historii i tradycji, jak chociażby likwidacja starego cmentarza żydowskiego przy ul. Wesołej, gdzie postawiono budynek mieszkalny i wytyczono dwupasmową drogę północ-południe - dzisiejszą ul. Zachodnią. Zagospodarowanie przestrzeni miejskiej, charakteryzujące się architekturą modernistyczną, pozostawiło jednak centrum miasta samo sobie, czego skutki łodzianie odczuwają do dzisiaj. Strefy mieszkaniowe stawiano praktycznie wokół niego. Śródmieście przebudowano dopiero w latach 70., pozbawiając je wielu kamienic i zastępując biurowcami i wieżowcami, które wyrastały wtedy w Polsce niczym grzyby po deszczu.
Mieszkańcy wydawali się początkowo mimo wszystko zadowoleni z takiego obrotu spraw. Miasto zaczerwieniło się od flag, które łodzianie wywieszali na ulicach, organizowane na cześć partyjnych władz parady były pełne ludzi, a Armia Czerwona i ich wysłannicy nie wzbudzali złych skojarzeń, dopóki nie zaczęły się rabunki, prześladowania i gwałty, czego efektem już w lipcu 1945 roku były pierwsze demonstracje.
