Metro w Łodzi, które... nigdy nie powstało. Ta inwestycja mogła zrewolucjonizować komunikację

Trasy wytyczono już rok po odwiertach. W myśl opracowania powstałego w 1986 r. najpierw miała powstać długa na blisko 24 kilometry linia „A” biegnąca z północy na południe trasą: Teofilów - Żubardź - Bałucki Rynek - pl. Wolności - pl. Niepodległości - Dąbrowa - Olechów - Janów. Zaplanowano na niej 23 przystanki. Na później planowano budowę linii „B” mającej połączyć Retkinię z Widzewem. Wieść miała pod ul. Retkińską, od północy mijać stadion ŁKS, przecinać tory PKP w rejonie dworca Kaliskiego, następnie przebiegać pod ulicami Struga i Tuwima, koło dworca Fabrycznego, przez miasteczko studenckie, a dalej, równolegle do już istniejących torów kolejowych, prowadzić na Widzew.

Linie „A” i „B” miały krzyżować się w okolicach dworca Łódź Fabryczna. W ostatnim z opracowanych wariantów schematu łódzkiego metra pojawiła się nawet śmiała koncepcja trzeciej linii „C” wiodącej na Radogoszcz... Nie powstała żadna z nich, bo władze centralne postawiły na metro w stolicy, którego budowa ślimaczyła się latami. Niebagatelne znaczenie dla fiaska planów metra w Łodzi miał mieć również brak środków na zakup kolejnej maszyny do drążenia podziemnych tuneli. W kraju ich nie produkowano.