Pierwsze domy i centra handlowe w Łodzi. Każdego dnia ściągały tłumy łodzian! [ZDJĘCIA]

Zakupy tutaj robią nie tylko staropolesianie, ale także mieszkańcy bardziej oddalonych osiedli, dla których plac Barlickiego znajduje się na trasie codziennych podróży. I tak już jest od 150 lat.

Rozwojowi gospodarczemu i społecznemu Łodzi towarzyszył oczywiście przestrzenny. W drugiej połowie XIX wieku miasto zaczęło się rozrastać na zachód od Nowego Miasta – tak powstała dzielnica Wiązowa, czyli współczesne Stare Polesie. W pierwszym etapie urbanizacji Wiązowej wytyczono nawiązujące do prostopadłych kwartałów Nowego Miasta ulice: kontynuację Południowej, czyli współczesną Próchnika, Cegielnianą – Więckowskiego, Dzielną – Zieloną, Przejazd – Struga, Długą – Gdańską, Pańską – Żeromskiego i Lipową. W środku tego obszaru wytyczono oczywiście rynek, ówcześnie nazwany Wiązowym.

W 1873 roku rynek pierwszy raz zmienił nazwę, na Zielony. W czasie obu wojen przemianowano go na niemiecki Gruener Ring, w 1934 roku za patrona dostał Ignacego Boernera, a w 1945 nazwano go placem Roberta Barlickiego. Niezależnie od czasów i nadanej mu nazwy, plac zawsze pełnił funkcję rynku. Początkowo we wtorki i piątki, a z czasem już codziennie. Do pierwszych lat XXI wieku Zielony Rynek był ciągle placem, otwartą przestrzenią. Już tylko na archiwalnych zdjęciach możemy zobaczyć fontannę, która tam kiedyś stała, ale wielu z nas z pewnością pamięta krańcówkę autobusową, która także się tu mieściła.