Te osiedla w Łodzi są inne niż wszystkie. Wille dla oficerów, domy-pianinka, a nawet blok z wieżą

Osiedle z kortem tenisowym, łaźnią i solarium na dachu? Nie byłoby w tym może nic dziwnego, gdyby nie to, że mowa o międzywojennej kolonii. Standardem spokojnie mogłaby konkurować ze współczesnymi apartamentowcami i nie stałaby wcale na straconej pozycji!

Zbudowane w obrębie ulic Lokatorskiej, Sejmowej, Łącznej i Niemcewicza osiedle powstało z inicjatywy Towarzystwa Spółdzielczego „Lokator”, najstarszego w Łodzi i jednego z najstarszych w Polsce. Ta pierwsza inwestycja „Lokatora”, nazywana często Starym Osiedlem, powstawała w trzech etapach. Pierwsza część to trzy budynki o stylu „dworkowym” stojące wzdłuż dzisiejszej ul. Lokatorskiej. Są tu spadziste dachy kryte oryginalnie czerwoną karpiówką, mansardy, ozdobne gzymsy i arkadowe wejścia z kolumną. Druga część osiedla to dwa budynki (wzdłuż Sejmowej i w środku kwartału), nieznacznie uproszczone, chociaż wciąż dość tradycyjne. Trzecia – powstały w 1932 r. modernistyczny blok stojący przy ul. Łącznej. Po powstaniu osiedla szczególny zachwyt budziły tereny wokół budynków. I nic dziwnego! Na obsadzonych drzewami zielonych podwórkach znalazło się miejsce na kort tenisowy, boisko do gry w siatkówkę i koszykówkę oraz plac zabaw ze zjeżdżalniami i huśtawkami. Zimą dzieci mogły bawić się na torze saneczkowym oraz ślizgawce. Niezwykła atrakcja ukrywała się także na płaskim, betonowym dachu długiego bloku – urządzono tam solarium, lub, jak opisywał to „Kurjer Łódzki” z 1932 r., „plażę na kąpiele słoneczne”. Dziś Stare Osiedle objęte jest ochroną konserwatora zabytków.