W latach 1922–1950 Edward Rosset był zatrudniony jako naczelnik Wydziału Statystycznego Zarządu Miejskiego Łodzi i jednocześnie asystent w łódzkim oddziale Wolnej Wszechnicy Polskiej (1929–1939). Był także związany z Towarzystwem Uniwersytetu Robotniczego (TUR) oraz Stowarzyszeniem Wolnomyślicieli Polskich. W czasie wojny ukrywał się w Warszawie, a po jej zakończeniu brał udział w tworzeniu Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie uzyskał stopień docenta, a potem tytuł profesora nadzwyczajnego (1958) i zwyczajnego (1963). Kierował Katedrą Statystyki, a następnie Demografii i Statystyki UŁ (1945–1968).
Prorektor Uniwersytetu Łódzkiego
W latach 1961–1968 był prorektorem UŁ. Związany był również z Wyższą Szkołą Ekonomiczną w Łodzi, którą kierował w latach 1957–1961. Był członkiem korespondencyjnym i rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk, a także twórcą i redaktorem naczelnym „Studiów Demograficznych”, założycielem i wieloletnim przewodniczącym Komitetu Nauk Demograficznych PAN. Należał do ŁTN-u i PTE, przewodniczył Radzie Naukowo-Ekonomicznej miasta Łodzi w latach 1957–1962. Jest autorem fundamentalnych prac: „Prawa demograficzne wojny” (1933 r.), „Proces starzenia się ludności. Studium demograficzne” (1959) i „Demografia Polski” (1975). Prof. Rosset zmarł w Łodzi 2 czerwca 1989 r., został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły.
