W 1905 r. za udział w strajku szkolnym został wyrzucony z gimnazjum. Od 1910 r. występował w łódzkich teatrach amatorskich. W 1923 r. zorganizował w sali stołówki zakładów Poznańskiego przy ul. Ogrodowej w Łodzi Teatr Popularny, w którym był dyrektorem i aktorem. Scena była prowadzona do 1929 r. i prezentowała repertuar dla szerokiej widowni, także tej robotniczej.
- ZOBACZ TAKŻE: Łódź, czyli miasto filmowe. Rozwój kinematografii w latach powojennych
Pierwsze powojenne przedstawienie
W marcu 1945 r. wyreżyserował pierwsze powojenne przedstawienie w Łodzi – rewię „Nasza jest Łódź”. Natomiast w 1949 r. zagrał tytułową rolę w inauguracyjnym przedstawieniu tworzonego Teatru Nowego w Łodzi – „Brygada szlifierza Karhana” w reż. Kazimierza Dejmka. Z Teatrem Nowym pozostał aż do przejścia na emeryturę w 1965 r.
Pierwszy łódzki aktor
Był działaczem społecznym, przez wiele lat członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Łodzi. Pilarski, nazywany niekiedy pierwszym łódzkim aktorem, zagrał też kilka epizodów w produkcjach z lat 50. i 60. XX w., m.in. w filmach Kutza, Forda czy Kawalerowicza. Aktor zmarł 9 lipca 1972 r. w Łodzi i jest pochowany na Starym Cmentarzu. W budynku, w którym mieszkał przy ulicy Zachodniej 27, znajduje się pamiątkowa tablica, a jedna z ulic w kampusie UŁ nosi jego imię. Aktorem był również jego syn – Wojciech Pilarski, późniejszy dwukrotny dyrektor Teatru Nowego w Łodzi.
