Już od młodych lat był niespokojnym duchem. Relegowany z gimnazjum za działalność w organizacji „Promieniści”, maturę złożył eksternistycznie w 1903 r. Studiował potem prawo, historię sztuki, polonistykę i przyrodę na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale porzucił uczelnię. Ciągnęło go teatru, gdzie jako naturszczyk zadebiutował w krakowskim Teatrze Ludowym w 1904 r. Nie miał zawodowego przygotowania, ale posiadał swój oryginalny styl.
Związał się ze sceną na całe życie, krążąc po wielu teatrach w Polsce i za granicą. Grał m.in. w Poznaniu, Łodzi, Warszawie, Kijowie, we Lwowie, w Paryżu i Lublinie. Pracował w Teatrze Miejskim w Łodzi przez 3 lata (1908–1911), występując aż w 90 rolach! Potem był jeszcze w Łodzi na gościnnych występach w latach 1923 i 1933.
Nie mógł usiedzieć w jednym miejscu, ciągle zmieniał teatry, był skonfliktowany ze środowiskiem, miał problemy z alkoholem, a także stany depresyjne. W czasie wojny został aresztowany w związku zamachem na Igo Syma, podejrzanego o kolaborację z Niemcami, i trafił na Pawiak, a potem na krótko do Auschwitz. Zmarł 11 sierpnia 1945 r. w Otwocku, lecząc się na gruźlicę gardła.
W Łodzi wielkiego aktora upamiętniają ul. Jaracza, teatr jego imienia, a także rzeźba na ul. Piotrkowskiej z cyklu „Galeria Wielkich Łodzian”.
