13 września 1925 r. na Lublinku zebrały się władze państwowe, wojskowe i samorządowe oraz tłum łodzian, by uczestniczyć w uroczystym otwarciu lotniska.
Początki – trawiasty pas startowy
Na 40-hektarowym obszarze we wsi Lublinek przygotowano trawiasty pas startowy oraz wybudowano hangar dla samolotów z napisem L.O.P.P. To właśnie Liga Obrony Powietrznej Państwa sfinansowała budowę lotniska, koszt inwestycji wyniósł wtedy 270 tys. zł.
Dwa miesiące po otwarciu rozpoczęły się regularne loty pasażerskie do Warszawy i Poznania. Nie miały wiele wspólnego ze współczesnym rozumieniem tego pojęcia. Obsługiwały je samoloty Farman F-70 i Junkers 13, które zabierały na pokłady po czworo pasażerów. W kabinach pasażerskich znajdowały się piecyki benzynowe, by podróżującym nie było zimno. Ówczesne samoloty latały na wysokości 900–1500 metrów nad ziemią z prędkością 240–300 km/h. Loty odbywały się codziennie z wyjątkiem niedziel.
Pierwsze bomby
2 września 1939 r. wojska niemieckie zaatakowały Łódź, a pierwsze bomby spadły na Dworzec Kaliski i lotnisko Lublinek. Tydzień później Niemcy zajęli lotnisko. Uszkodzenia nie mogły być duże, bo już 16 września 1939 r. startowały stąd niemieckie samoloty, z których rozrzucano nad Warszawą ulotki wzywające do kapitulacji.
Hitler ląduje
13 września 1939 r. na lotnisku Lublinek wylądował Adolf Hitler, kanclerz III Rzeszy, by pojechać na linię frontu, gdzie niemieckie wojska ponosiły straty. Hitler miał zmobilizować je do walki. Okres wojny, a więc czas, kiedy stacjonowali tu Niemcy, jest białą plamą w historii lotniska. W tym czasie powstał betonowy pas startowy o długości 1200 m w kierunku wschód-zachód (wcześniej był trawiasty w kierunku północ-południe). Przy budowie pracowali radzieccy jeńcy wojenni z obozu przy ul. Odrzańskiej. Lotnisko zostało powiększone o 30 hektarów.
Dalsza część tekstu znajduje się na dole.
