Lucyna Fagasiewicz urodziła się w Łodzi. Poznaj historię badaczki flory i roślinności środkowej Polski

Naukę rozpoczęła w prywatnym Gimnazjum Żeńskim Heleny Miklaszewskiej. Edukację kontynuowała w liceum przyrodniczym do grudnia 1939 r., a potem na kompletach tajnego nauczania. Podczas okupacji początkowo ukrywała się na wsi; w 1941 r. została skierowana do pracy w fabryce obuwia Ferdinanda Kramera w Łodzi jako cholewkarka. W sierpniu 1944 r. wysłano ją na przymusowe roboty do kopania okopów w rejonie Konina i Łęczycy. Po wojnie zapisała się na studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Łódzkiego w sekcji botanicznej. Od 1947 r. pracowała jako praktykantka UŁ i nauczycielka w IV Państwowym Żeńskim Gimnazjum i Liceum im. Emilii Sczanieckiej. Od listopada 1949 r. została zatrudniona w Zakładzie Systematyki i Geografii Roślin UŁ kierowanym przez prof. Jakuba Mowszowicza, u którego napisała pracę magisterską i otrzymała stanowisko asystenckie. W 1960 r. odbyła się obrona jej rozprawy doktorskiej na temat łąk doliny Pilicy. Jej dorobek naukowy obejmuje ponadto 30 nowatorskich prac z zakresu botaniki. Od 1949 r. do końca pracy zawodowej Lucyna Fagasiewicz zajmowała się zielnikiem Uniwersytetu Łódzkiego (Herbarium Universitatis Lodziensis), pełniąc funkcję kustosza. Dzięki jej pracy stworzono od podstaw pionierski zbiór flory okolic Łodzi, z którego korzystają botanicy ze wszystkich ośrodków naukowych w Polsce – liczy on 170 tys. arkuszy. Dr Lucyna Fagasiewicz zmarła w Łodzi 3 sierpnia 2003 r.