Początkowo na terenie dawnego getta zakładano utworzenie wzorcowej dzielnicy, będącej symbolem nowych czasów PRL-u. Plany uległy jednak pewnym ograniczeniom, ponieważ ze względu na pilne potrzeby mieszkaniowe trzeba było zminimalizować skalę wyburzeń starych domów.
Nowe Stare Miasto
Budowę pierwszej powojennej dzielnicy mieszkaniowej przeprowadzono w latach 1949–1956 na Starym Mieście. W otoczeniu rynku staromiejskiego i placu Kościelnego powstało wtedy niewielkie osiedle zwane Staromiejskim, z licznymi adaptacjami starych kamienic. W trzech pierzejach Starego Rynku, bez południowej, która pozostała otwarta, wzniesiono wówczas nową łódzką „starówkę”, ale w socrealistycznym wydaniu.
Powstanie osiedla Staromiejskiego pociągnęło za sobą drobną korektę sieci ulicznej. Na wschód od Starego Rynku, na odcinku od ul. Wolborskiej do ul. Wojska Polskiego, wytyczono ul. Zuli Pacanowskiej oraz równoległą do niej, lecz nie sięgającą do ul. Wolborskiej, ul. Szymona Harnama.
W tym samym czasie na zdewastowanych terenach w dolinie rzeki Łódki utworzono 18-hektarowy park Staromiejski, nazwany wówczas parkiem im. Bolesława Bieruta, a potocznie określany parkiem Śledzia. Objął on teren pomiędzy ul. Podrzeczną, otwartą, południową pierzeją Starego Rynku oraz ulicami: Wolborską, Północną i Zachodnią. W ten sposób powstała strefa zieleni publicznej, bardzo potrzebna w tej części miasta. W związku z utworzeniem parku zlikwidowano uliczkę Nad Łódką, a ul. Wschodnia, która dawniej dochodziła do ul. Wolborskiej, kończyła bieg przy ul. Północnej.
Bloki na… cmentarzu
Istotne, chociaż kontrowersyjne zmiany nastąpiły na początku lat 50. XX w. po zachodniej stronie Starego Miasta, w otoczeniu dawnego cmentarza żydowskiego przy ul. Wesołej. Przebito wówczas na północ, śladem starych ulic Stodolnianej, Wesołej i Masarskiej, ul. Zachodnią, którą połączono w ten sposób z ulicami Limanowskiego i Zgierską. Na odcinku do ul. Limanowskiego została ona poszerzona do dwóch jezdni i obudowana potężnymi blokami w stylu socrealistycznym. Zachodnią część jezdni oraz domy przy niej zbudowano na terenie dawnego – założonego jeszcze w 1811 r. – cmentarza żydowskiego, który tym samym uległ likwidacji.
