Zofia Biesaga, z domu Kolasa, urodziła się 1 września 1925 r. Jej dzieciństwo, w dniu 14. urodzin, przerwał wybuch II wojny światowej. Wraz z rodzicami i bratem uciekła z Łodzi do Szczaworyża, gdzie kontynuowała naukę na tajnych kompletach. Po wojnie z całą rodziną wróciła do Łodzi.
Jako młoda panna, Zofia bardzo lubiła wyjeżdżać w góry – pokonywała długie trasy, a opowieść rodzinna głosi, że podczas zdobywania Trzech Koron opaliła się tak mocno, że potrzebna była opieka lekarska. Zimą jeździła na nartach – podczas wyjazdów do Zakopanego często odwiedziała znanego wówczas górala Wawrytkę.
Zofia uczęszczała do konserwatorium muzycznego, bo śpiew był jej kolejną pasją. Nie ukończyła nauki, ponieważ się zakochała i w 1949 r. wyszła za mąż za Józefa Biesagę. W 1950 r. urodziła pierwszą córkę Jadwigę, w 1954 r. syna Andrzeja, a w 1961 r. córkę Magdalenę. Jednak śpiew towarzyszył jej przez całe życie – śpiewała w chórkach kościelnych.
Wiodła spokojne życie u boku ukochanego męża, ale to było mało, więc otworzyła mały biznes. Nawet mając 95 lat, robiła choinkowe gwiazdki, które potem zostały wystawione na aukcję charytatywną dla małej Mai. Nie boi się wyzwań i zawsze prze do przodu. Jest osobą o pozytywnym usposobieniu – zawsze uśmiechniętą i chętną do pomocy. Bliscy uważają, że właśnie pozytywne nastawienie dało jej możliwość doczekania 100. urodzin.
