Żabieniec i Nowe Sady miały w głównej mierze charakter rejonów składowo-magazynowych, natomiast dwie pozostałe lokalizacje skupiły wiele nowych, dużych zakładów przemysłowych, które stały się wizytówką przemysłową Łodzi.
Nowa jakość
Na terenie Dąbrowy Przemysłowej wybudowano m.in. obiekty Zakładu Aparatury Elektrycznej „Ema-Elester”, Fabrykę Dywanów „Dywilan”, Przędzalnię Czesankową Anilany „Polanil”, Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego „Bistona” i kilka mniejszych przedsiębiorstw.
W dzielnicy Teofilów Przemysłowy zlokalizowano natomiast obiekty tak znaczących wówczas przedsiębiorstw, jak Fabryka Transformatorów i Aparatury Elektrycznej „Elta”, Łódzkie Zakłady Obuwia Gumowego „Stomil” czy Zakłady Tekstylno-Konfekcyjne „Teofilów” i wiele drobniejszych. Zaczątkiem kolejnej dzielnicy przemysłowej o nazwie Brzezińska, z racji położenia przy tej wylotowej ulicy, była budowa dużych zakładów przemysłu dziewiarskiego „Feniks”. Kolejnych etapów tworzenia tej dzielnicy już nie podjęto.
Potrzebna energia
Nowe dzielnice przemysłowo-magazynowo-składowe, wznoszone według amerykańskich pomysłów, składały się z prostych, geometrycznych pawilonów i biurowców oraz niskich hal o dość lekkiej konstrukcji i kolorowych, blaszanych fasadach.
Ważnymi inwestycjami i elementami krajobrazu Łodzi stały się potężne bryły trzech elektrociepłowni. Oprócz EC II przy ul. Wróblewskiego i EC III przy ul. Pojezierskiej rozpoczęto budowę kolejnej – EC IV przy ul. Andrzejewskiej na Widzewie. Prace przygotowawcze zaczęły się w 1973 r., pierwszy kocioł uruchomiono w 1977 r., ale pełny rozruch nastąpił dopiero w latach 90. XX w.
Szlachetne zdrowie
W latach 70. XX w. powstały w Łodzi trzy wielkie obiekty służby zdrowia. Pierwszym był zbudowany na początku dekady szpital im. M. Kopernika, składający się z dwóch budynków: wysokiego z krętym podjazdem, usytuowanego frontem do ul. Pabianickiej, oraz niskich pawilonów od strony ul. Gagarina (dziś ul. Paderewskiego).
Drugi obiekt, uznawany za sztandarowy projekt ówczesnej władzy, zaczęto budować w drugiej połowie lat 70. jako pomnik – Szpital Centrum Zdrowia Matki Polki przy ul. Rzgowskiej. Jest to rozległy kompleks niskich, nowoczesnych obiektów szpitalnych, diagnostycznych i laboratoryjnych. Nad całością góruje większy, pięciokondygnacyjny budynek CZMP, który wyróżnia się ciekawą bryłą, wysokim podjazdem oraz pomnikiem Matki Polki na froncie. Cały kompleks, w skład którego wchodzi także osiedle dla pracowników, ma oryginalnie zaprojektowany teren zielony.
