Gorące przyjęcie przez łódzkich robotników, rozmowy z duchowieństwem i przedstawicielami przemysłu wzmocniło przekonanie o potrzebie powstania nowej diecezji. Liczące wówczas pół miliona ludności miasto długo oczekiwało na jej ustanowienie. Działania kard. Aleksandra Kakowskiego zostały poparte przez rząd premiera Leopolda Skulskiego (1919/1920), który pełnił wcześniej urząd włodarza Łodzi. Procedury administracyjne przedłużały się, więc papież Benedykt XV podjął decyzję o natychmiastowym powołaniu diecezji łódzkiej w dniu 10 grudnia 1920 r. Postanowienie zostało wysłane telegramem z Watykanu do nuncjusza Achillesa Rattiego, którego zadaniem było następnie dostarczenie niezbędnych informacji do sporządzenia bulli papieskiej, która nadeszła do Polski dopiero w maju 1921 roku, ale z datą 10 grudnia 1920 r. Wtedy również kościół parafialny pw. św. Stanisława Kostki został podniesiony do rangi katedry, a ówczesny proboszcz ks. Wincenty Tymieniecki został pierwszym biskupem łódzkim, który przyjął sakrę 11 IV 1921 r. Zorganizował kurię, seminarium duchowne i sąd kościelny oraz kapitułę katedralną, a także dokończył w latach 20. XX w. budowę 100-metrowej wieży bazyliki. Biskup łódzki rozwinął również działalność charytatywną i oświatową w środowisku robotników.
Przyszły papież w Łodzi. Wizyta, która pomogła w utworzeniu nowej diecezji
20 maja 1920 roku odwiedził Łódź ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce – Achilles Ratti, czyli późniejszy papież Pius XI (pontyfikat w latach 1922-1939).
