Był synem pastora i córki farbiarza, a rodzina przybyła do Wielkopolski już w XVIII w. Potem osiadła w Zduńskiej Woli, ale na stałe korzenie zapuściła w Łodzi, gdzie w 1863 r. Robert Biedermann poślubił posażną pannę Emmę Braun i przystąpił do budowy farbiarni tkanin w północnej części miasta, bo brakowało już terenów przemysłowych w osadzie Łódka oraz w Nowej Dzielnicy. Zakład wystawił u zbiegu ulic Północnej i Widzewskiej (dziś Kilińskiego). Zamieszkał najpierw w małym domu, a później w neorenesansowym pałacu wystawionym przy fabryce (dziś siedziba firmy „Atlas”).
Firma dynamicznie się rozwijała, powstawały kolejno: tkalnia wyrobów bawełnianych, apretura, przędzalnia, a Biedermann wyrósł na poważnego przedsiębiorcę, zatrudniając ok. 1000 robotników. W parku przy ul. Północnej, vis a vis fabryki, Robert Biedermann postanowił nieco później wybudować jeszcze bardziej okazałą rezydencję wg projektu Hilarego Majewskiego (dziś pałac należy do UŁ). Robert Biedermann zmarł w Łodzi 10 września 1899 roku w wieku 63 lat, a kompleks fabryczny i pałace przejęli synowie – Alfred i Bruno. Jego majątek wyceniono na ok. 1,7 mln rubli. To ledwie początek łódzkiej sagi spolonizowanego rodu fabrykantów, bo zarówno Alfred, jak i Bruno Biedermannowie, a także ich dzieci wpisali się w dzieje Łodzi, choć w historii rodziny nie brakowało również dramatycznych wątków.
