Początkowo nauki pobierała u Jadwigi Gizińskiej, Konstancji Swołyńskiej i Bronisławy Jastrzębowskiej. W 1904 r. mogła już sama udzielać domowych lekcji. Uczestniczka strajku szkolnego w 1905 r., współpracowniczka i członkini zarządu Związku Równouprawnienia Kobiet Polskich. Na łamach „Kalendarza Kobiety Polskiej” na rok 1910 opublikowała listę uczelni wyższych dostępnych dla dziewcząt. Studiowała polonistykę we Lwowie, uczestniczyła też w wykładach w paryskiej Sorbonie (1908). Od 1915 r. studiowała na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1919 r. doktoryzowała się na UJ.
Była nauczycielką i dyrektorką Gimnazjum Żeńskiego im. Emilii Sczanieckiej w Łodzi (obecnie IV LO przy ul. Pomorskiej) oraz inicjatorką budowy osiedla szkolnego w Sokolnikach (1934), wdrażając nowatorskie metody nauczania. Przewodniczyła też łódzkiemu Stowarzyszeniu Dyrektorów Szkół Średnich i Wyższych (1926–1934). Publikowała artykuły na łamach czasopisma „Ster”, była redaktorką broszury „Młodzieńczy Lot” oraz autorką pamiętników z lat 1886–1914 i materiałów pedagogicznych. Podczas II wojny światowej organizowała tajne komplety w Płocku i Warszawie. Po wojnie utworzyła liceum w Pułtusku, którym kierowała do 1951 r. Zmarła 30 grudnia 1964 r. w Sokolnikach. Pochowano ją na Cmentarzu Starym w Ozorkowie.
