W 1833 r. powstał w Łodzi cech majstrów młynarskich. Zgromadzenie liczyło 38 młynarzy wodnych i wiatrowych. Wówczas na potrzeby łodzian wystarczał młyn wodny na Księżym Młynie i 25 wiatraków. W 1860 r. w Łodzi były 32 wiatraki wietrzne, a w tym samym roku powstały w mieście pierwsze młyny zasilane maszyną parową. W 1868 r. brak wody w Jasieniu spowodował zamknięcie młyna wodnego na Księżym Młynie.
W 1875 r. było w Łodzi aż 65 wiatraków, w 1885 r. – 40, w 1895 r. – 20, a w 1908 r. – 10 wiatraków i 5 młynów parowych. Starszy Majster zgromadzenia młynarzy, Karol Ast, w 1902 r. zorganizował w Łodzi pierwszy ogólnokrajowy zjazd młynarzy. Kreślono też plany utworzenia w Łodzi szkoły młynarskiej. Takie zawodowe placówki działały w Niemczech, a ich absolwentami byli łódzcy młynarze.
