Wielka bitwa pod Łodzią. Trzy tygodnie krwawych walk i 200 tysięcy zabitych żołnierzy

6 grudnia 1914 r. zakończyła się wielka bitwa pod Łodzią. Historycy uznają ją za największą operację manewrową I wojny światowej na froncie wschodnim. Rozegrała się na przełomie listopada i grudnia (datowana zwykle od 11 lub 17 listopada do 6 grudnia 1914 r.) pomiędzy armiami niemiecką i rosyjską.

Bitwa o Łódź uwieczniona na propagandowym obrazie niemieckim
Bitwa o Łódź uwieczniona na propagandowym obrazie niemieckim

Po obu stronach stanęło blisko 700 tys. żołnierzy i dziesiątki tysięcy armat. Niemcy próbowali okrążyć armię rosyjską, ale to się nie udało – Rosjanie odparli atak i otoczyli nieprzyjaciela. Dywizje niemieckie przedarły się do swoich głównych sił przez Brzeziny. W boju wzięły udział dywizje syberyjskie, a w nich wielu Polaków. W niemieckiej armii walczył Korpus Posen, w którym walczyło 23 tys. Polaków. 

Na polach bitewnych pod Łodzią zginęli Rosjanie, Niemcy, Austriacy, Polacy, Litwini, Czesi, Ukraińcy, Łotysze i Tatarzy. Zasadnicza, krwawa batalia odbyła się w okolicach Starej Gadki pod Rzgowem. Wojskami niemieckimi dowodził gen. Reinhard von Scheffer (w składzie 49. i 50. dywizja piechoty oraz 3. dywizja gen. Karla Litzmanna), którego okrzyknięto „Lwem spod Brzezin”. 

Po trzech tygodniach krwawych walk wojska rosyjskie wycofały się z Łodzi. Wojska niemieckie wkroczyły do miasta 6 grudnia 1914 r. Do dziś pozostała duża nekropolia wojenna w Starej Gadce. Straty po obu stronach szacowane są po ok. 100 tys. żołnierzy, a większość zabitych spoczywa na leśnych cmentarzach na terenie wielu podłódzkich gmin. Zakończyła się wtedy wielka operacja łódzka, ale Wielka Wojna trwała jeszcze cztery długie lata.

ДИВІТЬСЯ ТАКОЖ