Jej właścicielem był bogaty przedstawiciel handlowy działający w branży farbiarskiej. W zasadzie jest to cały zespół mieszkalny wraz z budynkami gospodarczymi. Willa została zaprojektowana przez Franciszka Chełmińskiego, architekta miejskiego w latach 1892–1914, a następnie przebudowana wg projektu Leona Lubotynowicza. Pierwotnie budynek miał charakter neorenesansowy, ale modernizacja w 1910 r. wzbogaciła go o szereg elementów secesyjnych. W zdobieniach niesymetrycznych elewacji po raz pierwszy zastosowano tynki zróżnicowane kolorystycznie i fakturowo.
Sztukaterie wewnątrz willi pełne są motywów roślinnych, takich jak kwiaty, słoneczniki, winogrona czy ukorzenione jabłonie. Budynek ma blaszany dach naczółkowy, pierwotnie pokryty dachówką. Charakterystycznym elementem są także okna o płynnym secesyjnym kształcie. Na parterze były usytuowane dwie sypialnie, a także salon oraz pokój bilardowy. Ponadto w willi zachowały się piece, witraż, sztukaterie, a także balustrady i parkiety. Po II wojnie światowej obiekt upaństwowiono i przekazano na cele komunalne, natomiast w 1982 r. stał się siedzibą Cechu Rzemiosł Metalowych, Optycznych i Elektrotechnicznych.
