Łódzkie tramwaje podmiejskie nazywano popularnie „kolejkami dojazdowymi”. Jako pierwsze ukończono 17 stycznia 1901 r. połączenie do Pabianic o dł. 15 km, a dwa dni później ruszyły pierwsze tramwaje do Zgierza na trasie o dł. 9,5 km. Budowniczym tych linii – podobnie jak w Łodzi – był petersburski oddział niemieckiego koncernu AEG. W 1908 r. dawne konsorcjum tramwajowe, utworzone przez łódzkich fabrykantów, przekształciło się w spółkę akcyjną pod nazwą Towarzystwo Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych (ŁWEKD), które otrzymało nową koncesję na 48 lat. Wśród akcjonariuszy – po tragicznej śmierci Juliusza Kunitzera – dominującą pozycję zdobyła rodzina Scheiblerów, posiadająca prawie 40 proc. udziałów. Głównym celem ŁWEKD, oprócz eksploatacji istniejących już linii tramwajowych, była budowa nowych: do Aleksandrowa Łódzkiego, Rudy i Konstantynowa Łódzkiego w 1910 r., do Tuszyna i Rzgowa w 1916 r., a w latach 20. XX w. do Ozorkowa i Lutomierska.
- ZOBACZ TAKŻE: Co ty wiesz o MPK Łódź? Legendarne przystanki, najdłuższe linie i kultowe pojazdy [QUIZ]
Wraz z otwarciem linii tramwajowej do Konstantynowa oddano także do użytku zajezdnię Brus. Połączenie działało przez ponad sto lat, do 2 marca 2019 r., kiedy to zawieszono je z powodu złego stanu torowiska. Tramwaj 43bis udało się ponownie uruchomić 24 lipca 2024 r.
