W mieście żyła spora grupa Polaków ewangelików i spolonizowanych luteranów, więc zaistniała potrzeba prowadzenia nabożeństw w języku polskim, a pierwsze zostało odprawione przez Gundlacha 1 listopada 1898 r. Wraz z objęciem parafii przy Nowym Rynku pastor został też prezesem niemieckiego Towarzystwa Śpiewaczego i stał się aktywnym społecznikiem. W 1900 r. zainicjował budowę szkoły elementarnej dla sierot, a potem powstanie trzech szkół kantoralnych.
W latach 1905–1907 Gundlach zaangażowany był we wspieranie robotników podczas lokautu, a potem został prezesem Łódzkiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności, zastępując na stanowisku dr. K. Jonschera. Zajmował się łącznie ponad 20 instytucjami dobroczynnymi, zorganizował „Dzień ubogich”, w ramach którego odbyły się liczne imprezy, kwesty i koncerty. Zebrano wówczas łącznie ok. 50 tys. rubli, które przeznaczono na łódzkie instytucje charytatywne różnych wyznań.
Gundlach został również prezesem Komitetu Obywatelskiego Niesienia Pomocy Biednym, zaopatrując go w żywność poprzez m.in. Komitet Tanich i Bezpłatnych Kuchni oraz kilka innych organizacji pomocowych działających przy magistracie. W trakcie bitwy o Łódź opiekował się rannymi, za co był sądzony w 1916 r., lecz sprawę umorzono.
Zmarł 11 października 1922 r., jadąc tramwajem do chorego. Zasłużony dla Łodzi pastor spoczął na Starym Cmentarzu.
